Hello, Goodbye

Mijn eerste buitenlandse kerst en oud en nieuw, op heel veel vlakken het zelfde en tegelijkertijd heel anders. Kerst heb ik bij de Kloppenborgs doorgebracht met een heerlijk kerstdiner en enorm veel gezelligheid. Dit was overigens alleen 'eerste kerstdag', want ze kennen er hier maar een. 26 December heet hier Boxing Day; de dag dat alle hysterische Australiërs door hysterische winkelcentra lopen om gebruik te maken van hysterische kortingen. Ik was wel erg benieuwd en ben zelf ook gaan winkelen, meer om te ervaren wat het inhield dan voor het echte winkelen. Hoewel het niet TLC-documentaire-waardig was, was het toch leuk om een keer mee te maken.

Een paar dagen later heb ik de meest vuurwerkloze New Years Eve ooit meegemaakt met mijn collega's. Zij waren super enthousiast vanwege het pakket 'illegaal' vuurwerk dat er was, ik vond het niet meer dan lachwekkend. Stel je even voor dat er vijf jongens van rond de twintig helemaal uit hun dak gaan omdat ze een paar vuurpijlen en rotjes mogen afsteken. Dit was het soort pakket dat Nederlandse kinderen drie dagen voor oud en nieuw in vijf minuten afsteken maar voor alle Australiërs was het een spektakel. Het vuurwerk was dus niet echt noemenswaardig maar het was wederom een geweldige avond.

Nog vijf dagen en dan laat ik dit allemaal achter me. Ik heb hier ruim zeven weken doorgebracht die ik nooit meer zal vergeten. Alle geweldige mensen die ik heb ontmoet, prachtige plekken die ik heb gezien en de enorme gastvrijheid die ik heb mogen genieten. Dit is natuurlijk niet het typische beeld van backpacken, niet de manier waarop je de Australische natuur kunt ontdekken, maar ik had dit voor geen goud willen missen.

Oké, soms waande ik me meer in Griekenland dan in Australië maar dat is geen verrassing als je bedenkt dat Melbourne, na Athene, de grootste Griekse bevolking van de wereld heeft. Australië of niet, ik heb me hier de afgelopen weken helemaal op m'n plek gevoeld en ik ga iedereen hier dan ook enorm missen.

Nooit heb ik me gerealiseerd hoe belangrijk de mensen in je omgeving zijn. Tot je ergens komt waar je niemand kent en je ineens allerlei nieuwe vriendschappen sluit. Ik prijs mezelf dan ook enorm gelukkig dat ik hier terecht ben gekomen. Dankzij de mensen die ik hier heb ontmoet heb ik me zelfs met kerst en oud en nieuw geen moment alleen gevoeld.

Het belangrijkste voor mij is dat ik hier echte Australiërs heb leren kennen en ik hun gewoontes en cultuur stukje bij beetje heb ontdekt. Fietsen aan de linkerkant van een autoweg, Australisch feesten, de meest ridicule wetten en regeltjes. Ik begin zelfs steeds meer afkortingen te gebruiken.

Hoewel ik er enorm naar uitkijk om aan het 'echte reizen' te beginnen, laat ik niet graag iedereen hier achter. Ik heb dan ook besloten om eind mei terug te komen en daarna met een groep Australische vrienden naar Nieuw-Zeeland te gaan. Daarnaast heb ik, als ik eenmaal thuis ben, de komende drie jaar non-stop (Grieks-)Australische logés, dus dit is zeker geen eeuwig afscheid.

Maar voor nu focus ik me op het reizen, up the East-Coast! In tien dagen zal ik van Sydney tot Brisbane reizen, met elke twee dagen een nieuwe verblijfsplaats. Het wordt weer hostels, treinen, instant noodles, rugpijn en afzien maar vooral ontzettend veel genieten, ontdekken en zien... het leven van een backpacker.